Sarai Minx’in o karanlık odada, Richard Mann’ın kaslı vücudunun sertliği altında ezildiği anlar nefesi kesici. Siyah teninin parlaklığını daha da belirginleştiren o büyük göğüsleri ve kocaman kalçası, Richard’ın güçlü elleriyle kavranıyor, her itişinde derinleşen aralarında elektrik gibi kıvılcımlar çakıyor. Sarai, ağzından çıkan kesik kesik nefeslerle karşılık verirken, “Oh evet, biliyorsun,” diyerek kocasının sertliğini onaylıyor; bu cümlenin ardında saklanan açlığı gözlerinden okuyabiliyorsun.
Richard, onun dar ve sıkı vajinasını keşfetmeye başlamış; öyle küçük ki neredeyse imkânsızmış gibi geliyor ama o adam dayanıklı ve acımasızca içeri doluyor. Sarai’nin dudakları titriyor, “Aman tanrım, o kadar küçük ki,” diye inliyor, “vajinamı öyle bir geriyor ki.” İçindeki mutluluğun sınırlarını aşmış haliyle eski mahallesinden çıkıp yeni zevkler diyarına yolculuk yapıyor. Richard’ın kalçalarına yaslanışı onu daha hızlı çalkalamaya zorluyor; her hareketiyle kendi içindeki fırtınayı büyütüyor.
“Ne istiyorsun?” diye soruyor Sarai tatlı ama yıkıcı bir tonda; cevabıysa sadece beden dili. O deli ritimle vurulup dururken, Richard onun içini tamamen doldurmak için ısrar ediyor. Parçalanan darlığın sınırlarında devam eden dansları arasında Sarai’nin bedeni her seferinde daha fazla yanıt veriyor: “Orada hissediyorum,” diye mırıldanıyor; kelimelerden çok seslerin ahengi büyüyor. Sanki dünyanın yükü tek bir noktaya yığılmış gibi yoğunlaşıyor ikisinin arasında.
Sonra patlama geliyor—Sarainin sesi çökerken, “Aman tanrım… Çok iyi hissediyorum…” diye tekrar ediyor. O an yüreklerine kadar işleyen elektrik dalgasıyla beraber orgazmın acımasız şekli onları sarıyor. Richard tüm gücüyle dalga dalga vurdukça Sarai bedenini teslim ediyor, artık engel yok. Gözlerinin önünde dünya erirken birlikte yükseldikleri o dorukta zaman duruyor; çağlayanlar gibi boşaldıkları anda ise artık sadece tatminin izleri kalıyor etraflarında: tahammül edilmez bir istekle dolu bedenler…